۲-۲-۱۲-۲٫برای ارزیابی کننده

-به دست آوردن تصویری از وضعیت کاری افراد و واحد ها
-به دست آوردن نظرات اصلاحی کارکنان
-امکان اولویت بندی محور اهداف
-روشن ساختن انتظارات مدیران از تیم ها و افراد
-وسیله ای برای یک رابطه کاراتر با کارکنان براساس اعتماد و تفاهم متقابل
-افزایش رضایت شغلی
-افزایش احساس ارزش فردی
۲-۲-۱۲-۳٫برای ارزیابی شونده
-درک روشن از انتظارات سازمان و کارهایی که برای رسیدن به آن لازم است .
-فرصتی برای طرح مشکلات کاری و راه های رفع آن
-بهبود برای طرح ایده ها و لوازم رسیدن به آن
-بهبود روابط کاری با مدیران
-افزایش انگیزش
-افزایش رضایت شغلی
-افزایش احساس رضایت شغلی (ابن رسول و رضایی ،۱۳۸۳،ص۴۷-۴۶)
۲-۲-۱۳٫محدودیت های ارزیابی عملکرد
- ترس ازدرگیرشدن با کارکنان
- شرایط اقتصادی
- نگرش جامعه
-خطای انسانی(خطای هاله ای،خطای سخت گیری، خطای سهل گیری،خطای تمایل به مرکز،خطای تاخر )
-وضعیت سایر سازمانها
- وقت گیر بودن
- تاریخچه سازمان
- اعتقاد به غلط
-آموزش نامناسب
۲ ـ ۲ ـ ۱۴٫ کارت امتیازی متوازن و تعاریف آن
کارت امتیازی متوازن ابزاری است که اهداف و استراتژی کلی بیان شده در نقشه استراتژی را به مجموعه کاملی از هدف ها و برنامه های عملیاتی ترجمه می کند و بدین ترتیب چارچوبی برای سیستم نظارت و سنجش استراتژی را بوجود می آورد.
کارت امتیازی متوازن سیستمی است برای ارزیابی عملکرد است که محور آن را استراتژی تشکیل می دهد دراین سیستم از معیارهای ارزیابی عملکرد مالی، مشتریان، فرایند داخلی و رشد یادگیری استفاده می شود.
کارت امتیازی متوازن روشی است که سازمان به کمک آن می تواند استراتژی تجاریشان را در قالب مجموعه ای از اهداف عملیاتی بر بخش های مختلف سازمان منتقل کند و از این طریق رفتار عملکرد کل سازمان را متحول کند.
کارت امتیازی متوازن چارچوبی مفهومی است که اهداف کلان سازمان را به شاخص های قابل سنجش تبدیل و توزیعی متعادل میان حوزه های حیاتی مالی، مشتری، فرایندهای داخلی و رشد یادگیری فراهم می آورد.
کارت امتیازی متوازن تکنیکی است که در آن استراتژی سازمان به شاخص های عملکرد قابل اندازه گیری تقسیم شده و از طریق اجرای آن سیستمی روی سنجش استراتژی ایجاد می شود.
کارت امتیازی متوازن ابزاری مدیریتی است برای تبدیل دیدگاه ها و استراتژی به اهداف قابل اندازه گیری و ارتباط دهنده تصمیمات استراتژیک و معیارهای عملکرد در سطوح کلیدی مؤسسه (ابراهیمی، ۱۳۸۳ ، ص ۸ و۹) .
۲ ـ ۲ ـ ۱۵٫ سیر تکامل کارت امتیازی متوازن BSC
در دهه ۱۹۵۰ ، دراکر اصولی را مطرح کرد که تحولی در مبانی مدیریت ایجاد کرد. برای تجزیه و تحلیل سازمان، عناصر استراتژیک را محور قرار داد و این رویکرد را مدیریت بر مبنای هدف نام گذاری کرد. این سیستم استراتژی سازمان را به شاخص های کمی و کیفی بخصوص در حوزه های انسانی، مالی، تولید و خلاقیت تقسیم می کرد. مدیریت بر مبنای هدف جریانی را پایه گذاری کرد که منجر به ابداع شیوه های مهندسی مجدد فرایندهای تجاری و مدیریت عملکرد مانند الگوبرداری، مدیریت کیفیت جامع، هزینه بر مبنای هدف، مدیریت عملکرد و سرانجام کارت امتیازی متوازن برای بهره وری شد.
در واقع عناصر اصلی مدل کارت امتیازی متوازن همان مفروضات مدیریت بر مبنای هدف بود ولی تاکید بیشتری بر بازخورد نتایج دارند. پیتر دراکر (۱۹۴۵) در کتاب معروف خود تحت عنوان “اجرای مدیریت” یادآور میشود که مدیریت عملی است که با تصمیم گیری و اقدام روزانه با در اولویت قرار دادن مسائل اقتصادی انجام میشود(الوانی و سید نقوی، ۱۳۸۲ ، ص ۶ ـ ۷) .
در دهه ۱۹۸۰ “کاپلان و جانسون ” با بهره گرفتن از نظرات دراکر به رفع این نقیصه پرداخته و تلاش کردند تا به سنجش و اندازه گیری بهره وری بپردازند که حاصل کار آن ها طراحی مدل کارت امتیازی متوازن بود (جانسون ، ۲۰۰۱، ص ۶).
تکامل کارت امتیازی متوازن را بر اساس نوع کاربرد می توان به سه دوره تقسیم کرد:
دوره اول: در این دوره که از سال ۱۹۹۲ همزمان با معرفی کارت امتیازی متوازن شروع شده، کارت امتیازی متوازن به عنوان ابزاری جهت ارزیابی عملکرد سازمان و مدیریت شناخته شده است.
دوره دوم : این دوره که از سال ۱۹۹۶ شروع شده کارت امتیازی متوازن به عنوان یک سیستم مدیریت استراتژیک به کار برده شده است.
دوره سوم : که از سال ۲۰۰۱ شروع شده و افزون بر کاربردهای قبلی از کارت امتیازی متوازن به عنوان چارچوبی جهت ایجاد تغییرات سازمان استفاده شده است(ابراهیمی، ۱۳۸۳، ص ۹).
کارت امتیازی متوازن بعد از گذشت از سه نسل به تکامل رسید که عبارتند از:
الف) کارت امتیازی متوازن نسل اول:
کارت امتیازی متوازن شامل چهار دسته معیار می باشد که چهار وجه آن را تشکیل می دهد. عبارت متوازن در کارت امتیازی متوازن به معنای زیر است:
ـ ایجاد توازن بین معیارهای مالی و غیر مالی
ـ ایجاد توازن بین معیارهای درون نگر و معیارهای برون نگر
ـ ایجاد توازن بین معیارهای پیش نگر که بر فعالیت های آینده تمرکز دارند و معیارهای پس نگر که مربوط به فعالیت های گذشته میباشد.
ب) کارت امتیازی متوازن نسل دوم:
ابداع کنندگان کارت امتیازی متوازن در دومین مقاله خود در سال ۱۹۹۳ کارت امتیازی متوازن را نه فقط بعنوان یک سیستم اندازه گیری بلکه یک سیستم مدیریتی مطرح کردند و بر نقش چشم انداز ماموریت و استراتژی سازمان در آن تاکید کردند. آن ها بیان داشتند که بسیاری از شرکت ها از تعداد زیاد سنجههای عملیاتی برای فعالیت ها استفاده می کنند. این سنجه ها بخشی از پایین به بالا هستند و از نیازهای موردی نشأت گرفته اند. اما سنجه های کارت امتیازی متوازن بر اهداف استراتژیک سازمان و نیازهای رقابتی استوار می باشد.